در یک پروژه محوطه سازی موفق و منسجم، توجه به محل مکث و استراحت از ملزومات اساسی این تخصص به شمار می آید و علاوه بر آن باغساز ایرانی با توجه به اقلیم ایران به دلیل کمبود آب و سایه همواره به ایجاد محل مناسب جهت استراحت توجه داشته است. آلاچیق، پرگولا، سایبان و مسیرهای سرپوشیده از گل و گیاه میتواند یکی از این عناصر در پاسخ به نیاز های ذکر شده باشد. آلاچیق سازه‌ای چوبی یا فلزی است که در گوشه باغ‌ها، پارک‌ها یا باغچه‌ها قرار داده می‌شود و به عنوان سرپناهی برای نشستن در هوای باز استفاده می‌شود. این سازه‌ها معمولاً دارای گنبد هستند و اطرافشان باز است. در ساخت آلاچیق از چه متریالهایی استفاده می‌شود؟ آلاچیق پیش از هر چیز نیاز به یک سازه دارد که عموماً این سازه از فلز یا چوب است، از آنجایی که آلاچیق در فضای باز استفاده می‌شود باید به یادداشت که در صورت استفاده از فلز از رنگ‌های اپوکسی یا رنگ‌های پوشش دریایی برای کاور کردن استفاده شود و در صورتی که از چوب استفاده می‌کنیم حتماً چوب ترمو باشد. 
بخش مهم آلاچیق، سقف آن است که بسته به نوع طراحی از متریال‌های مختلف استفاده می‌شود. برای مثال در صورتی که سقف شیبدار است، نیازمند آهن کشی است تا پوشش سقف شیبدار بر روی آن اجرا شود و در صورتی که سقف شیبدار نباشد – عموماً در آلاچیق‌هایی با طراحی مدرن – در بخش‌های سرپوشیده می‌بایست از فلاشینگ و در بخش‌های نیمه باز می‌توان از ترمووود استفاده کرد. 
بخش بعدی دیواره آلاچیق است، گاهی هیچ دیواره‌ای در کار نیست و صرفاً بخش‌هایی از سازه در دیواره قرار دارند و گاهی نیز از دیواره سبز که توسط گیاه پوشیده شده استفاده می‌شود، همچنین استفاده از چوب و شیشه نیز در دیواره آلاچیق کاربرد دارد. 