اهمیت آب در باغسازی ایرانی (فرهنگ پاکیزگی و طهارت) بر کسی پوشیده نیست. در فرهنگ ایرانی آب نماد روشنایی بوده است. لذا این عنصر طبیعی در شکل های مختلفی در باغسازی ایرانی نمود یافته است.
آبنما یکی از اجزای معماری ایرانی به ویژه در طرح باغ ایرانی بوده‌است. آبنماها در شهرها نمادی از رودها و چشمه سارها و نهرهای روان در دل دشت‌ها و جنگل‌ها وبیابان‌ها هستند، همچنین آبنماها با ایجاد چشم‌اندازی زیبا و دل‌انگیز همراه با آوای خوش فراز و فرود مایع زندگی انسان (آب) می‌توانند در یک لحظه تمام رفتارهای بد روانی را از دل و جان شهروندان و رهگذران زدوده و به جای آن سرخوشی و شور وهیجان و شادی و آرامش را جایگزین خشم و اندوه و نگرانی و دلواپسی شهروندان و رهگذران نمایند.
آبنما و استخر در باغ‌های ایران یکی از ضروری‌ترین عناصر ایجاد باغ بوده‌است. استخر باغ‌های قدیمی دارای عمق زیاد و چندین فواره بوده‌اند از جمله استخر باغ بزرگ هزار جریب که در دوره صفویه در اصفهان احداث شد و پانصد فواره داشت.
